Een privézwembad!

Hoi allemaal,
​
Drie keer is scheepsrecht. Dat zeggen ze toch altijd? Nou dit is de derde keer dat ik tegen mezelf heb gezegd “Deze keer ga ik echt op tijd beginnen met het schrijven van mijn Sailmail” en geloof het of niet, maar het is gewoon gelukt. Het is op dit moment namelijk niet 1 uur ’s nachts, maar overdag! Stiekem is dit gewoon Vissen-PO-Ontwijkend-Gedrag (PO=praktische opdracht waarover een verslag moet worden geschreven) , maar sstttttt.
Waar beginnen we deze keer? Oh nee grapje, de bel gaat, LUNCHTIMEEEEE! Eerst eten, dan Sailmail.
En toen was het alweer avond… Failed… Again… Het Vissen-PO is ook nog steeds niet af. Nu vragen jullie je waarschijnlijk af. Wat heeft dat kind dan de hele dag gedaan? Nou dat zal ik even toelichten. Om 5 uur stond Jasmijn bij mijn bedje: “Cécile, wakker worden, je hebt wacht.” Vervolgens gleed ik met mijn slaperige kop mijn nest uit. Ik zette een lampje aan, met een T-shirt erover heen, want anders is er teveel licht en wordt de rest van mijn hut wakker. Ik was de enige die wacht had, dat vereist een beetje aanpassingsvermogen. Bij ieder geluidje dat ik maakte begon mijn ene hutgenoot te kreunen en de ander begon zich om te draaien. Ik ben zo snel mogelijk mijn hut uit gevlucht in de hoop niemand gewekt te hebben. Nou… klinkt als het begin van een normale dag aan boord van een schip.
Aan mij was de edele taak om brood te bakken, samen met Julie. Een paar 6-granenbroodjes en een paar maïsbroodjes. Tot dat moment ging het goed. Tot een rozijnenbroodje voor het 11-uurtje, dat was waar het mis ging. Het rozijnenbrood wilde gewoon niet. Sam was ervan overtuigd dat het kwam doordat we er niet genoeg liefde in hadden gestoken. Ik betwijfel of dat helemaal was waar het aan lag. Uiteindelijk is het toch allemaal gelukt hoor… We waren veel te laat klaar, maar het was zondag, dus iedereen mocht uitslapen en de keukendienst begon ook een uurtje later waardoor wij nog tijd hadden. Toen wij ein-de-lijk klaar waren, gingen we nog even gijpen. Dat hebben we met z’n zesjes gedaan en eigenlijk ging het supereasy. Daarna hebben we met onze wacht nog ff een mooie mijlpaal bereikt, allereerste keer de vlieger gehesen, keimooi!
Vervolgens is het 9 uur en is de wacht afgelopen. Wat doe je dan? Dan ga je ontbijten met de wacht en krijg je een kom rijstepap voorgeschoteld. Rijstepap is samen met havermoutpap het enige hier aan boord dat ik niet door mijn keel kan krijgen. Oftewel, een banaantje, dat was waar mijn ontbijt uit bestond. Na het ontbijt heb ik nog eventjes gesport, echt trots op mezelf man. Vervolgens een uurtje in de zon een beetje lopen chillen en meegeholpen met de 9-1 wacht.
Vervolgens ben ik begonnen aan m’n Sailmail en was het alweer tijd voor de lunch. Na de lunch zou ik mijn Sailmail afmaken en het Vissen PO. Dat ging niet door want om 2 uur begon de grote schoonmaak. Zondag, dat betekent dek schrobben… Of toch niet? Nope, Sam vond het zo’n teringbende binnen, dat we die varkensstal moesten gaan cleanen. Dat was het eerste “middendekje” van de dag, hygiëne aan boord.
Toen kwam de grote schoonmaak. Het faalde volledig en er moest heel veel opnieuw, slechtste grote schoonmaak tot nu toe. Het tweede “middendekje” werd door Sam gehouden, we kregen even flink op onze donder over hoe slecht de schoonmaak ging. Daarna moesten we alles nog afmaken. Wij gingen onze hut (hut privé) schoonmaken de hele vloerbedekking was nat. Was er een emmer om gegaan ofzo? We snapten er niks van. Sam opende een luikje in de hut en alles stond blank. De 30 cm onder onze hut was volledig gevuld met WATER WATER en nog meer WATER. Aangezien de rioolaansluiting zich in onze hut bevindt, dachten wij gelijk: plas, plas, dat is plas. Gelukkig bleek dit niet het geval. Het was al ons douchewater. Er was een pompje kapot ofzo. Ik weet niet meer wie het zei, maar al snel viel de opmerking: WOW, nu hebben we echt een PRIVÉzwembad. Hoe konden wij dat water niet hebben horen klotsen… Dat is best wel raar, maar uiteindelijk is het water boven PRIVÉniveau uit gestegen, dus konden we het voelen. #goeiewoordgrappjeswel. Vervolgens hebben we alle vloertegels en planken de hut uitgesleept, zodat er echt alleen een zwembadje overbleef. Dit zwembadje moest leeggepompt worden. Sam en Jans gingen verder met het fixen van de hut, toen ik wacht ging lopen. We moesten het even zonder Sam doen, maar dat konden we aan. Er was veel te doen, zeiltje repareren en tapijt schrobben. Aangezien het mijn eigen tapijtje was, ging ik bezig met het schrobben. Dat was flink veel werk en voordat we het wisten gingen we alweer eten. Na het eten gingen we weer verder. De wacht vloog voorbij.
Toen kwam Sam met de volgende mededeling… Slapen in ons eigen hutje ging hem vannacht niet worden. Wij slapen vanavond in de salon. Douchen in de privéhut, dat gaat tijdens de grote oversteek niet meer gebeuren en misschien zelfs de rest van de reis niet meer (#lekkerbijdeburendouchen). We moesten onze spullen gaan pakken en ons voorbereiden op een sleepover in de salon. De deur van onze hut wordt gesloten, zodat niemand per ongeluk vannacht de hut in loopt en dan kneiterhard op z’n bek gaat.
Nu zijn we met z’n alle La La Land aan het kijken (lees: Sailmail aan het typen en Vissen PO aan het maken). Zometeen wordt iedereen de salon uitgetrapt zodat wij kunnen ‘slapen’. Dat gaat echt volledig mislukken, maar we gaan ons best doen. Eerst maar eens dat Vissen PO af zien te krijgen en dan hopen op nog wat uurtjes slaap voor mijn volgende wacht weer begint.
Beetje een idee van een dag aan boord? Het was een redelijk bijzondere, maar wel een leuke!
Wat is er verder deze week nog gebeurd? Veeeeeeeeel! We zijn dus vertrokken uit Kaapverdië en op weg naar de Caraïben. We gaan als een speer, geen motor deze keer, lekker veel zeilen. Na 2 dagen op zee begaven de koelingen het van het groentehok en de barkoelkast. Dat was even stress. Godzijdank doet de koelkast in de keuken het nog wel en dat geldt ook voor de kelder.
Daarnaast is Sinterklaas langs geweest, ik hoorde dat dit in Nederland ook het geval was. Iedereen heeft elkaar afgemaakt in heerlijke gedichtjes, roasten kunnen we wel. Verder heb ik keukendienst gehad: alle maaltijden kwamen stipt te laat, de afwas hebben we lekker laten stapelen en uitgesteld tot half 10, er zijn schuimgevechten geweest, het was top!
Ik denk trouwens dat Sam uit de film Grease is gekropen, want Jet heeft z’n haar geknipt en hij zou met dit kapsel perfect in de film passen. Deze man uit Grease heeft voor ons een bankje in elkaar geknutseld, waar we perfect uitkijk op kunnen houden #weloveSam. We love Pascal een beetje minder, want die houdt tegenwoordig giftige spinnen aan boord… huisdieren. Doordat Pascal een beest aan boord heeft genomen komen er gelijk meer. Ik weet zeker dat dat de oorzaak is. Sander (leraar) heeft namelijk al een aantal dagen/weken in de larven geslapen. Daar kwam ‘ie achter toen er ’s nachts meerdere beesten over hem heen kropen, like ieuwwwwwwww. Ook vonden we een maad in de grondputjes van de keuken, nastyyyyy.
Is er verder nog iets bijzonders gebeurd? Ja, iets heel ergs. Er is een of andere gekke cellulitis uitbarsting hier aan boord. Alle meiden hebben opeens random cellulitis, terwijl ze dat thuis nooit hadden. Spieren breken af door minder beweging en bloedsomloop verandert… Samen vormt dat cellulitis. Nou we konden met z’n alle wel janken. Nu zijn we gekke work-outs aan het uitvoeren in de hoop dat we niet echt dik worden.
Nu moet ik mijn Vissen PO gaan maken, dus ik ga afronden!
Tot de volgende blog!

Groetjes Cécile
#DutchlawDesk